1. Strach, szok, niedowierzanie.

Cześć. Pomysł na założenie bloga jest w tym przypadku bardzo spontaniczny, emocjonalny.
Owszem plan założenia bloga, był w mojej głowie od jakiegoś czasu. Chciałam założyć bloga modowego. Taki mały plan. Pasja którą chciałam się z Wami dzielić. Małe marzenie. Które zostało pokrzyżowane.
Muszę z siebie wylać to co we mnie siedzi. I nie tylko jednorazowo. Ale na dłuższą metę.
Będę potrzebowała tego miejsca.

Od 2 tygodni nie czułam się najlepiej. Bardzo słaba, rozdrażniona. Pojawiły się również problemy z żołądkiem. Po Walentynkach, myślałam, że zatrułam się drinkiem. Całą sobotę wymiotowałam. Ale w niedzielę nie było wcale lepiej. Taki stan do dziś się utrzymuje. Mogę jeść tylko określone produkty z bardzo wąskiej listy. Choć i tak po nich mnie cofa.
W poniedziałek zapaliłam ostatniego papierosa - po którym od razu pobiegłam do łazienki.
Piersi z nie małych, stały się jeszcze większe - twarde i strasznie bolące.

Zaczęłam zastanawiać się o co chodzi. Główkowałam. Główkowałam i w końcu doszłam do tego, że znacząco spóźnia mi się okres. Praktycznie 2 tygodnie.
Wczoraj zrobiłam test ciążowy. Dziś rano powtórzyłam. Dwukrotnie. Oczywiście z pierwszego moczu. Wszystkie trzy wyniki są... pozytywne.

Jestem w takim szoku, że nie wiem co się dzieje. Nutka radości się pojawiła. Ale jednak góruje strach. Nawet lekka histeria. Nie wiem co będzie jeśli to prawda.

Niby nie jestem nastolatką, mój mężczyzna również. Ja mam rocznikowo 25 lat. On 29. Ale jeszcze bez ślubu jesteśmy. Nie tak miało być. Nie tak planowałam.

Jutro idę do mojej Pani ginekolog. Praktycznie na chama wkręciłam się na wizytę w szpitalu. Oczywiście prywatną. Ale muszę mieć pewność.
Bo nie wiem co dalej będzie.
Póki co jestem na etapie niedowierzania i przy okazji jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów...